gedichten en schrijfsels
Scroll
‘een golf die smacht’
een klein sterretje
dat fonkelt als nieuw
we kunnen het versomberen
we kunnen het verhelderen
doch nauwelijks
manipuleren
het blijft een onzichtbaar pijltje
ook al lijkt het
een grauw seizoen
zelfs op grijze dagen
blijft het sterretje ons duwen,
lichtjes dragen
naar waar we stiekem om vragen
hij is de man
die geen woorden vindt
hij is de man die weet
dat woorden en weten niet matchen
hij weet dat als men spreekt een hart kan kwetsen
hij leert dat een stil hart een ander stil hart kan treffen
en woorden doen dat niet
hij kent de bron
doch vindt de woorden niet
wat een cadeau deze man
hij weet zonder besef te weten wauw
de mooist cadeaus
bevinden zich
in onze innerlijke wereld
ze komen als vonkjes
(als woorden)
als mogelijke wegjes
die we mogen dromen
omdat ze oprecht
in ons innerlijk wonen
het naar buiten stromen
van die vonkjes
‘geeft licht’
aan de wereld
‘het cadeau’
ook voor de ander
ligt in het verborgene
het ontoonbare
het onaantoonbare
het onhoorbare
het onzichtbare
het onaantastbare
als een koffertje
te wachten
om opengemaakt
te worden
door onszelf
zodat wat we
de ander geven
onaantastbaar
onhoorbaar
…….
samen
iets verwezenlijken
wat gisteren
onbestaande
leek
maar ons toch
meer vorm geeft
als een schicht
een scherpte
van het groene licht
van een boom
in de verte
meisjes
mogen ook
tonen
hoe ze zichzelf
optimaal
ontwikkelen
een proces
van opschonen
ontdekken
en belonen
elke dag opnieuw
ons leven
laten stromen